كيهان

«اردوگاه خردل خوردگان» عنوان يادداشت روز روزنامه كيهان به قلم محمد ايماني است كه در آن مي‌خوانيد:
خونسردي و تسلط بر اعصاب و تدبير، اقتضاي جنگ نرم و عمليات رواني است. اما اين شرط لازم، مشخصاً طي يك سال اخير و پس از پيدايش نشانه هاي شكست پروژه فتنه و آشوب، به گمشده اردوگاه دشمن تبديل شده است. از باراك اوباما و هيلاري كلينتون و برخي مقامات انگليسي و فرانسوي و آلماني بگيريد تا سايت هاي اينترنتي و شبكه هاي ماهواره اي وابسته به آنها نظير صداي آمريكا، راديو فردا، گويا نيوز، جرس، روز آن لاين، بي بي سي، راديو زمانه، دويچه وله، كلمه، نوروز و امروز و... كه كاملا هماهنگ و از يك ترمينال اطلاعاتي- تبليغاتي مديريت مي شوند. اين شبكه به هم زنجير شده در بحبوحه عمليات فريب، آكنده از خشم و عصبانيت و ناسزا عمل مي كنند.

طبيعي است در اين ميان اين پرسش پيش كشيده شود كه چرا آنها آرامش و تسلط و خونسردي لازم براي عمليات رواني و جنگ نرم را ندارند؟ چرا چارواداري حرف مي زنند و نفرت مي پراكنند و رشته ها را پنبه مي كنند؟ چرا هول مي كنند و به عنوان مثال با بمباران تبليغاتي و فحاشي و حاشيه سازي و جعل خبر، پيشاپيش مي كوشند سفر رئيس جمهور اسلامي ايران به نيويورك يا بيروت را از ارزش و اهميت بيندازند، اما به قول فريد زكريا سردبير نيوزويك در عمل «آب به آسياب جمهوري اسلامي مي ريزند» و پيام جمهوري اسلامي را در اوج هياهوهاي رسانه اي در كانون توجه قرار مي دهند؟ چرا خانم كلينتون و آقاي اوباما ناسزاهايي را كه زيبنده رژيم ميليتاريزه و سركوبگر و جنايتكار آمريكاست، به جمهوري اسلامي نثار مي كنند؟ و فراتر از همه اين پرسش ها، چرا اردوگاه بردگان صهيونيسم بين الملل- از اوباما و كلينتون گرفته تا سلطنت طلبان و تروريست هاي خارج نشين و فتنه گران شبه اصلاح طلب- موظف شده اند به ولايت و رهبري در جمهوري اسلامي هجوم آورند؟ اينها دلالت بر كدام واقعيت دارد و چگونه بايد از اين معما رمزگشايي كرد؟ چرا در بحبوحه جنگ نرم، بغض و عداوت از دهان مستكبران و منافقان همسو با آنان مي بارد و نقض غرض مي كنند؟

آيا از اينكه مستكبران و منافقان به نظام جمهوري اسلامي، امام خميني، حضرت آيت الله خامنه اي و مسئولان خدمتگزار اهانت مي كنند يا دروغ مي بندند تا ترور شخصيت كنند يا به خيال خود از قدر و اعتبار آنها بكاهند تعجب بايد كرد؟ از جماعتي كه وارث ژنتيك عمروعاص و پدرخوانده وي- عاص بن وائل- هستند آيا جز انتظار «شناعت» و «شنائت» مي رود؟ كمتر كار آنها ناسزا و عقده گشايي است. و بايد منتظر بود تا كار عمروعاص هاي زمانه به كشف عورت هنگام تنگنا و ترس هم بكشد. شما از كساني چون زينت الوزراي كابينه اصلاحات- با آن سوابق انحطاط و هم آئيني اش با جماعتي چون ساركوزي و برلوسكوني و كلينتون، و سه طلاقه كردن حيا و شرافت انساني- توقع داريد از سر كرامت و صداقت و حق طلبي سخن بگويد؟

عمروعاص كجا مي تواند با علي(ع) و علويان كنار آيد؟مگر همو نبود كه به همراه شماري از امويان، معاويه را تحريك كردند تا به امام حسن(ع) ناسزا بگويند و امام از جمله در پاسخ عمروعاص فرمود تو هماني كه چند تن بر سر پدري تو اختلاف كردند و سرانجام فرومايه ترين آنها- عاص- پدر تو معرفي شد و تو هماني كه به هنگام كشته شدن خليفه سوم گفتي من عمروعاصم، اين زخم فتنه را آن قدر با ناخن مي خراشم تا به خون بيفتد! ... و معاويه لعنت كرد عاص و همراهانش را به خاطر آن كه اين صحنه را تدارك كردند و باعث شنيدن حقايقي تلخ و رسواكننده از زبان حسن بن علي(ع) درباره خود و دربار معاويه شدند. دشمني مستكبران و منافقان و فرومايگان، مدال افتخاري است بر سينه اهل ولايت. امير مؤمنان علي عليه السلام فرمود اگر با اين شمشيرم بر بيني مؤمن زنم تا مرا دشمن بدارد، دشمن ندارد. و اگر تمام ثروت زمين و آسمان را در آغوش منافق بريزم كه مرا دوست بدارد، دوست ندارد. چرا كه در قضاي الهي گذشت و بر زبان پيامبر(ص) جاري گشت كه «يا علي! مؤمن تو را دشمن ندارد و منافق تو را دوست نشمارد».


مردم سالاري

«آماري براي تامل»عنوان سرمقاله روزنامه مردم يالارس به قلم حميدرضا شکوهي است كه در آن مي‌خوانيد:
مرکز آمار ايران روز گذشته اعلا م کرد که متوسط هزينه يک خانوار چهارنفره در سال گذشته، حدود826 هزار تومان درماه بوده است. اين آمار در شرايطي اعلا م مي شود که حداقل حقوق کارگران و کارمندان در سال گذشته بسيار کمتر از اين ميزان بوده است. البته اگر اين آمار براي سال جاري اعلا م شود، حتي با در نظر گرفتن تورم تک رقمي اعلا م شده توسط بانک مرکزي، بازهم بيش از آن 826 هزار تومان خواهد بود.

متوسط هزينه يک خانوار چهارنفره در سال گذشته در شرايطي اعلا م شده که دولتمردان از اعلا م خط فقر طفره مي روند اما به راستي اگر هزينه متوسط يک خانوار در ماه، 826 هزار تومان بوده، خط فقر چه ميزان خواهد بود؟
اگر تورم راهم تک رقمي در نظر بگيريم، افزايش قيمتها را انکار کنيم و بدون توجه به افزايش روزافزون اجاره مسکن، رکود مسکن را به عنوان عاملي براي عدم افزايش قيمت مسکن درحد اجاره در نظر نگيريم، بازهم نمي توانيم چشم خود را روي اين آمار ببنديم; آماري که قطعا در سال جاري بيش از سال گذشته خواهد بود.

دولتمرداني که هدف خود را استقرار عدالت درجامعه عنوان کرده اند، تا چه حد به اين آمار توجه دارند و براي کاهش شکاف طبقاتي چه کرده اند؟ در سال گذشته ميزان درآمد چنددرصد از خانواده هاي چهار نفره ايراني بيش از 826 هزار تومان درماه بوده است تا هزينه هاي آنها را پوشش دهد؟ البته طبيعتا وقتي يک زوج، به طور مشترک کار مي کنند و حداقل يکي از آنها ساعت کاري بيش از 8 ساعت- بخوانيد 12 تا14 ساعت- در روز را با دوشيفت کار در روز تجربه مي کنند تا زندگي خود و فرزندان خود را تامين کنند و آنگاه هزينه هاي روزافزون زندگي را پوشش دهند، آيا مي توان اين مقدار کار روزانه را حتي اگر موجب پوشش دادن آن هزينه ها شود معقول، منطقي و متناسب دانست؟

چنين خانواده اي، فرصت همراه بودن با فرزندان را در طول روز يا هفته، چه ميزان خواهد داشت؟ البته پرسشها بيش از اين است اما بهتر است دولتمردان به عواملي که موجبات افزايش ميانگين هزينه هاي خانوار را فراهم آورده توجه دقيق تري داشته باشند تا اگر کسي از مشکلا ت زندگي و معيشت مردم سخن گفت، محکوم به سياه نمايي و شبهه افکني نشود. ميانگين 826 هزار تومان هزينه ماهانه براي هر خانوار چهار نفره ايراني، آن هم در سال گذشته، آماري نيست که بتوان بابي تفاوتي از کنار آن عبور کرد.


رسالت

«برادرکشي به سبک نتانياهو!» عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم حنيف غفاري است كه در آن مي‌خوانيد:
اخيرا وزارت مسكن رژيم صهيونيستي پروژه ساخت 238 واحد مسكوني جديد در قدس شرقي را به مناقصه گذاشت. بنيامين نتانياهو و کابينه رژيم صهيونيستي با ساخت اين واحدهاي مسکوني موافقت نموده و عملا شرط مهم توقف شهرکسازي در سرزمينهاي اشغالي را حتي به صورت موقتي قبول نکردند.

بديهي است که اصلي ترين بازنده اين اقدام رژيم صهيونيستي تشکيلات خودگردان مي باشد .اما فراتر از اين مسئله کج دستي نتانياهو در معامله پشت پرده با ايالات متحده آمريکاست.بديهي است که باراک اوباما رئيس جمهور ايالات متحده جهت جبران ضايعات بين المللي واشنگتن در عراق و افغانستان نياز به مانوري جديد در خاورميانه داشت.از اين حيث حزب دموکرات سرمايه گذاري زيادي بر روي مذاکرات صلح نموده بود.هيلاري کلينتون وزير امور خارجه ايالات متحده بارها سعي کرد اين مذاکرات را مهم و تعيين کننده جلوه داده و ميان آن و کنفرانس آناپوليس حد و مرزي تعيين نمايد.

اتحاديه اروپا نيز در اين ميدان به صورت تمام قد پشت سر مذاکرات ابومازن و نتانياهو بود و از اين گفتگوها حمايت مي كرد.بنيامين نتانياهو نخست وزير رژيم صهيونيستي به خوبي مي دانست که استمرار اين مذاکرات مي تواند تا حدودي مانع از تمرکز رسانه ها و افکار عمومي بر معضلات داخلي حزب ليکود و رژيم صهيونيستي شود .نتانياهو در عين اينکه با ايجاد صلح دوجانبه مخالف بوده و اساسا به نيت صلح رودر روي ابومازن خوش خيال ننشسته بود ،مي خواست نهايت امتيازات ممکن را از دل اين مذاکرات به دست آورد.اما در اين خصوص با مانعي به نام آويگدور ليبرمن وزير امور خارجه خود روبه رو شد.ليبرمن مي دانست که اگر به هر دليلي از کابينه رژيم صهيونيستي بيرون برود نتانياهو نيز به دليل فروپاشي دولت ائتلافي ناچار به ترک مسند خود خواهد بود.

از اين رو سنگ اندازيهاي ليبرمن در برابر اهداف نتانياهو به گونه اي واضح و آشکار آغاز شد .ليبرمن در حالي که اوباما و نتانياهو سعي داشتند براي مذاکرات چشم اندازي طولاني مدت ترسيم کنند از ابتدا نسبت به بي ثمر بودن مذاکرات اذعان مي نمود .او در جريان سخنراني خود در سازمان ملل متحد بدون هيچ گونه هماهنگي با نتانياهو بر بي‌فايده بودن گفتگوها تاکيد کرد و انتقاد تند نتانياهو در اين خصوص را نيز با لبخندي موذيانه و معنادار پاسخ داد.
بنابر اين ليبرمن در جريان مذاکرات دوجانبه تل آويو و تشکيلات خودگردان به راحتي نخست وزير کابينه رژيم صهيونيستي را بازي داد.در مقابل ،نتانياهو چاره اي جز تسليم در برابر ليبرمن نداشت.
حاصل اين تسليم چيزي جز برادرکشي نتانياهو نبود!او در اين ميدان علاوه بر ابومازن(مهره سوخته غرب)برادر ناتني سياسي خود يعني باراک اوباما را نيز قرباني نمود و در آستانه برگزاري انتخابات مياندوره اي کنگره اين برگ برنده خاورميانه اي حزب دموکرات را از آنها گرفت.


تهران امروز

«جداسازي نهاد آماري از نهاد اجرايي»عنوان سرمقاله روزنامه تهران امروز به قلم دكتر پدرام سلطاني است كه در آن مي‌خوانيد:
اصولا بحث آمار از زماني براي دولت‌ها و كشورها اهميت پيدا كرد كه نياز به تصميم‌گيري براساس واقعيات در حوزه‌هاي مختلف اقتصادي، اجتماعي و... احساس شد.
علم آمار براساس داده‌هاي واقعي از يك جامعه آماري تحليل و بررسي دقيقي از شرايط كشور در حوزه مورد نظر ارائه مي‌دهد. به همين دليل براي سياست‌گذاري و تصميم‌گيري‌هاي مهم از آمار بهره مي‌برند.

اگر اظهار نظر در مورد موضوعي جنبه ادراكي و كيفي داشته باشد افراد با توجه به نگاه و درجه استقلال نسبت به آن موضوع مي‌توانند نظرات متفاوتي داشته باشند. در اين شرايط اگر قرار باشد مسئولي در مورد حوزه مديريتي‌اش سخن بگويد قطعا تحت تاثير مسئوليتش قرار مي‌گيرد. اما اگر داده‌هاي كمي استخراج شوند با فرض اينكه در نمونه‌گيري و تحليل آمار درست عمل شده باشد، مبناي مستند و قابل اتكايي براي بررسي و مقايسه به دست مي‌دهد.
اين روش در كشور ما نيز سال‌هاست استفاده مي‌شود. مرجع رسمي ارائه آمار در كشور در حوزه‌هاي عمومي و كلي مركز آمار ايران و در حوزه‌هاي خاص اقتصادي، پولي و مالي، بانك مركزي است كه آمارهاي اين نهادها قابل استناد و اتكا بوده است. از زماني كه قدري در اطلاع‌رساني آمار و ارائه به موقع آن تعلل به وجود آمد، برخي تعلل در ارائه كامل آمار را يك رويكرد سياسي براي پوشش ضعف‌هاي موجود مي‌دانستند اما زماني وخامت بيشتر شد كه برداشت عموم و كارشناسان به خصوص در حوزه‌هاي اقتصادي با آمار منتشر‌شده فاصله پيدا كرد.


جمهوري اسلامي

«روزهاي سخت ساركوزي»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوري اسلامي است كه در آن مي‌خوانيد:
تظاهرات و اعتصاب‌هاي سراسري نامحدود مردم فرانسه در اعتراض به سياستهاي اقتصادي دولت ساركوزي اين روزها در صدر اخبار اروپا قرار دارد. فرانسه كه همواره به عنوان يك كشور پيشرو اروپايي مطرح بود، اكنون آنچنان در چنبره‌اي از مشكلات اقتصادي و اجتماعي گرفتار شده كه فرياد اعتراض مردم و اتحاديه‌هاي صنفي از بي كفايتي دولتمردان اين كشور تنها صدايي است كه در سراسر كشور و شهرهاي بزرگ به گوش مي‌رسد.

اين روزها موج اعتصاب‌هاي سراسري در فرانسه وارد فضاي بحراني شده كه ديگر خبري از روزهاي خوش گذشته در اين كشور نيست و سياستهاي رياضت كشانه اقتصادي تنها وعده‌اي است كه دولت ساركوزي به مردم مي‌دهد. اخباري كه اين روزها فرانسه با آن شناخته مي‌شود، تظاهرات و اعتصابات ميليوني و تحركات شديد اتحاديه‌هاي صنفي و دانشجويي عليه سياست‌هاي ساركوزي و رياضت‌هاي اقتصادي اوست كه چهره‌اي مخدوش از اين عروس اروپا به نمايش گذاشته است.

فرانسه هر چند به عنوان پايگاه دمكراسي، با واژه تظاهرات براي بيان آراء و انديشه‌هاي مردم بيگانه نيست ولي تبديل اين شيوه از انعكاس افكار عمومي به اعتصاب‌هاي سراسري و ميليوني و شدت در برگيري آن، و از همه مهم‌تر تبديل محدوديت زماني اعتصابات فلج كننده از 24 ساعت به مدت زمان نامحدود تا برآورده شدن خواسته‌هاي مردم و تسليم شدن دولت در برابر افكار عمومي، چيزي است كه لااقل براي اين دولت و اين جمهوري مايوس به عنوان يك زنگ خطر جدي مطرح است و مي‌تواند زمينه ساز طوفان‌هاي سياسي نه تنها در فرانسه بلكه سرايت آن به ديگر كشورهاي اروپايي و ايجاد زنجيره‌اي از بحران در اتحاديه اروپا شود. طوفان‌هاي سياسي، اجتماعي و اقتصادي، دولت نيكلا ساركوزي را از هر طرف هدف قرار داده‌اند.
پرونده‌هاي فساد اخلاقي، فساد مالي، فرار مالياتي، برنامه‌هاي رياضت اقتصادي ملي، بحران مالي و... فهرست بلند بالايي است كه پس از قرباني كردن دو وزير كابينه ساركوزي مي‌تواند به بي‌اعتباري و حتي سقوط دولت او منجر شود.

واقعيت اينست كه با روي كار آمدن ساركوزي به عنوان رئيس‌جمهور فرانسه، سياستهاي خارجي و داخلي اين كشور دچار تنش‌هاي فراواني شده كه با نوع مديريتي نيز كه تاكنون وي از خود نشان داده، فرانسه به آخرين حد نارضايتي نزديك شده به طوري كه مطبوعات فرانسه دوران سه سال رياست جمهوري او را لقب "جمهوري مايوس" داده اند، آنگونه كه حتي روزنامه آلماني "زودويچه" در تحليلي دقيق از عملكرد ساركوزي اين سئوال را مطرح كرده كه آيا اوضاع فرانسه قابل نجات است؟!"

اين روزنامه مي‌افزايد: "ساركوزي درحالي سال سوم رياست جمهوري خود را با انبوهي از مشكلات سپري مي‌كند كه هيچ اميدي به دوام و بقاي او نيست و بحرانهاي اخير اين استنباط را در مردم فرانسه ايجاد كرده كه نظام فكري و گفتمان ساركوزي به مرحله انحطاط و فروپاشي رسيده است. وي از يك فرد پيش برنده امور در كشور به مانعي براي حركت تبديل شده و تا آنجا اعتبار و اقتدار خود را از دست داده و درهم شكسته شده كه كنترل امور از قدرت او خارج گرديده است."


ابتكار

«ما روي زمين گير افتاده‌ايم»عنوان سرمقاله روزنامه ابتكار به قلم فضل الله ياري است كه در آن مي‌خوانيد:
پخش زنده تصاوير عمليات نجات معدنچيان شيليايي از شبکه‌هاي مختلف تلويزيوني در سراسر جهان، فرجام خوش واقعه‌اي بود که مي‌توانست حادثه‌اي تراژيک در تاريخ يک کشور و جهان باشد .33 معدنچي پس از 70 روز از دل زنداني سنگي و تاريک قدم به روشنايي و آزادي گذاشتند.جهانيان به همراه مردم شيلي نگران سرنوشت 33 انسان بودند. رئيس جمهور عمليات نجات را رهبري مي‌کرد .روساي کشورهاي ديگر هم بصورت تلفني يا حضوري به حمايت مردم شيلي در اين عمليات برخاسته بودند.

اولين معدنچي که از قعر زمين بالا آمد جهاني هورا کشيد .مردم شيلي پاي کوبان به خيابان آمده بودند. اتفاقي که از”فاجعه شدن” رسته بود به معجزه همدلي و همراهي تبديل شد و در گوشه‌اي از تاريخ به انتظار نشسته است تا از آن داستانها بنويسند و فيلم‌ها بسازند.
اين همه گفتم تا در اين اوضاع و احوال سوزني به خود بزنيم و هشداري بدهيم که از نظرگاهي مي‌توان وضعيت امروز را به وضعيت معدنچيان روزهاي گذشته شيلي تشبيه کرد.(نه از آن جهت که سياه نمايي کرده باشيم از آن رو که بگوييم مي‌توان فرجامي خوش براي خود متصور شد).

هشدارهايي که هر روزه در گوشه‌اي از کشور به گوش مي‌رسد مي‌تواند سوزني باشد که با دردي اندک، گوشه‌اي از جسم ما را هشيار کند، پيش از آن که جوالدوزي باشد که جاي جاي جان ما را سوراخ کند.

هنوز چند روزي نگذشته است که هشدار وزير بهداشت تيتريک مطبوعات کشورشده که “آتش فشاني از ايدز در راه است” . در صفحه‌اي ديگر از همين روزنامه يک مقام انتظامي خبر مي‌دهد که پخش و انتشار تصاوير غير اخلاقي در صدر اين گونه جرائم ايستاده است.
ديگر اينکه دير زماني نمي‌گذرد که درکشور مسلمان و مردم مدعي اخلاق ما يک فيلم خصوصي از زندگي يک هموطن گردش مالي چهار ميلياردي داشته است. هشدارهاي متخصصان مسائل اجتماعي دوباره وضعيت اعتياد را هم اضافه کنيد.

سخن در اين حوزه بسيار است و اگر بخواهيم مجموعه هشدارهاي اقتصادي،فرهنگي، اجتماعي که در اين اوضاع از سوي دلسوزان و متخصصان مسائل اقتصادي، اجتماعي و حتي مذهبي داده مي‌شود را محاسبه کنيم ليست بلند بالايي مي‌شود .


ايران

«انقلاب، زنده زنده است» عنوان سرمقاله روزنامه ايران به قلم مهدي چمران است كه در ان مي‌خوانيد:
لبنان كشور خاصي است كه از نزديك بايستي آن را شناخت، كشور همزيستي اديان و اقوام مختلف در كنار يكديگر و زندگي مسالمت‌آميز و كشور زيبايي‌ها، عشق و محبت و يادآور ابوذر غفاري كه پايه‌گذار اسلام راستين و مكتب تشيع در سال‌هاي آغازين اسلام است. در جبل عامل نزديك شهر بنت جبيل مسجد زيبا و بسيار دل‌انگيزي است كه گفته مي‌شود اين مسجد را ابوذر غفاري ساخته است كه مسجد و محراب به همان صورت قديمي حفظ شده است.

لبنان سالها تحت نفوذ دولت عثماني و بعد از آن تحت استعمار فرانسه بوده و هر يك از اين دولت‌ها اثراتي در فرهنگ عمومي لبنان گذاشته‌اند. فرهنگ فعلي آنها با عقايد اسلامي و تشيع و ساير اديان و اقوام همانند مسيحيان ماروني، ارمني و دروزي‌ها شكل گرفته و مردمي متفاوت از ساير كشورهاي عربي و به لحاظ زندگي ظاهري نزديك به زندگي اروپايي و مسيحي دارد. در اين كشور شيعيان زندگي اسلامي و با اطلاعات خوب و آگاهي‌هاي سياسي ارتقا يافته دارند.

انقلابيون لبنان قبل از پيروزي انقلاب اسلامي پشتوانه و تكيه‌گاهي نداشته و اكثراً با فلسطينيان مهاجر در هم مي‌آميختند اما با پيروزي انقلاب اسلامي اميد به يك انقلاب واقعي در دل آنان زنده شد و ايران اسلامي را عمق استراتژيك و بهترين پشتوانه و پشتيبان خود يافتند. اين شوق و ذوق و شادي و شعف مردمي در لبنان را كه در ديدار رئيس‌جمهور احمدي‌نژاد در لبنان ديديم يادآور انفجار شادي و خوشحالي مردم اين كشور بويژه مسلمين و شيعيان پس از پيروزي انقلاب اسلامي است كه با زبان كلام و نوشته‌هاي شهيد دكتر چمران به زيبا‌ترين حالات وصف شده است و اين استقبال پرشور از احمدي‌نژاد كه گوياي زنده بودن انقلاب اسلامي پس از 31 سال است، دوباره خود را مي‌نماياند.

شايد اين موضوع كمتر يادآوري شده كه نه تنها انقلاب زنده است بلكه هر روز شاداب‌تر به جلو مي‌رود و از همه مهم‌تر آن كه برخلاف ميل رژيم اشغالگر قدس و امريكا در كنار سرزمين‌هاي اشغالي چنين حادثه‌اي اتفاق مي‌افتد.

اين موضوع براي اسرائيل غير قابل تصور بود كه شاه وابسته به امريكا از ايران بگريزد، انقلاب اسلامي در ايران رخ دهد، زلزله‌اي در جهان رخ دهد و پس از 31 سال رئيس‌جمهور اين انقلاب در زماني كه دولت غيرقانوني و تروريست اسرائيل هر جنبنده، رزمنده و هر فرماندهي را به طرق مختلف به شهادت مي‌رساند و همه رفت و آمدها و حركت‌ها را با آخرين تكنولوژي روز زير نظر دارد، با چهره‌اي خندان و روي باز و خودروي روباز به ميان مردم و مستقبلين پرشور و هيجان بيايد و سرودهاي انقلابي فارسي و عربي به سبك روزهاي آغاز انقلاب اسلامي فضاي زيباي لبنان را جلا دهد؟ از بيروت گرفته تا جبل عامل و جنوب لبنان، شهر قديمي و شيعه‌نشين صور، بنت جبيل كه در خط مقدم جنگ با اسرائيل است و در جنگ 33 روزه ويران شد و شهر قانا كه پناهگاه مردمي در جنگ 33 روزه بود و بمباران شد و ده‌ها نفر از سالخوردگان و زنان و كودكان آن به شهادت رسيدند.


آرمان

«چاوز و اس300روسي» عنوان سرمقاله روزنامه آرمان به قلم حسن بهشتي‌پور است كه در ان مي‌خوانيد:
پس ازسفرهوگو چاوز رئيس جمهوري ونزوئلا به روسيه در روز شنبه 24 مهر ماه و انعقاد قرار داد همکاري‌هاي جديد در امور انرژي هسته‌اي و خريد ادوات نظامي، رسانه‌هاي روسي از احتمال فروش سامانه دفاع ضدموشکي اس 300 به ونزوئلا خبر دادند. ايگور کوروتچنکو مديرمرکزمطالعات تجارت جهاني اسلحه به خبرگزاري ريا نووستي گفت که سيستم‌هاي موشکي پدافند هوايي اس ـ 300 که قرار بود به ايران تحويل داده شود، ممکن است به ونزوئلا واگذار گردد.

کوروتچنکو گفت: کاراکاس به دليل تصميم هوگو چاوز رئيس جمهور ونزوئلا درباره ايجاد سيستم جامع وچندلايه‌اي پدافند هوايي، علاقه و توجه زيادي به سيستم‌هاي کوتاه برد، ميان برد و دوربرد پدافند هوايي روسيه نشان مي‌دهد و بعيد نيست سيستم‌هاي اس ـ 300 در نظر گرفته شده براي ايران به ونزوئلا عرضه شوند.
پيشينه بحث:

به گزارش مطبوعات روسيه قرارداد عرضه سيستم‌هاي "اس-300 " ازسوي روسيه به ايران درآذرماه 1384
( دسامبر2005)امضا شده بود. بر اساس اين قرارداد روسيه قرار بود پنج گردان از موشکهاي اس 300 را در اختيارايران قرار دهد. بر اساس سازمان دهي روس‌ها هرگردان داراي 8 تا 12 دستگاه پرتاب وهر دستگاه پرتاب شامل 4 موشک اس 300 مي‌شود.

پيشتر روسيه به ايران مجموعه‌هاي ضدهوايي موشکي "تور-ام1" را با برد 12 کيلومتر و ارتفاع 6 کيلومتر عرضه کرده بود.سيستم‌هاي اس-300 ويژه دفاع از سامانه‌هاي صنعتي، نهادهاي دولتي، پايگاه‌هاي نظامي و مقرهاي فرماندهي در برابر حملات جنگنده‌هاي دشمن هستند. به گفته منابع روسيه سيستم پدافندي اس 300 قادر به نابودسازي اهداف بالستيک بوده و از قابليت واردسازي ضربه به اهداف زميني نيز برخوردار است.

تازه ترين مدل سيستم اس-300 مي‌تواند هواپيماهاي دشمن را در فاصله 150 کيلومتري و ارتفاع 27 کيلومتري نابود کند. اين سيستم قادراست در يک زمان دو موشک به سوي هواپيماي متجاوز شليک نمايد. اين موشک هفت ونيم متري با وزن 1800 کيلو قادراست دواز?